Zaczyna się wciąż tak samo. Błysk, światłocień, szybka klisza pamięci. Z pozoru małe i nieważkie, z czasem staje się gigantem zastygłym w nieskończoności. To co tym kieruje, pozostaje dla mnie nieodgadnionym elementem planu, o znamionach geniuszu. Przedsięwzięcia jedynego i kompletnego. Zakończonego i wciąż czekającego na początek. Niebyłego i takiego, który jest bardziej niż wszystko inne. Jakże słodko jest postrzegać to w barwach, jakie na tej palecie nie zaistnieją już nigdy. Czy żal? Wręcz przeciwnie. Tamten dzień poświęcił najcenniejsze z cennych, abyś mógł teraz bez wysiłku iść pod górę. Bez złożoności bez skomplikowania. Droga jeszcze nigdy nie była bardziej czytelna. Weź to więc ze sobą. Przytrzymaj i zachowaj. Z troską oraz podzięką...
Źródło zdjęcia: https://polska-org.pl/
Zawsze warto dziękować. :)
OdpowiedzUsuńRadiomuzykant-ka
Zawsze...
Usuń